جاده ی ابریشم

نام جاده ی ابریشم در قرن ۱۹ ام توسط جغرافی دان آلمانی، فردیناند فون ریختوفن، برای یکی از سودمند ترین کالاهای بازرگانی زمان های قدیم – ابریشم -گرفته شده است. اگرچه که این مسیر سالهای سال قبل از او و حتی قبل از آغاز دوران بازرگانی ابریشم وجود داشته است. بعضی از قسمت های اولیه ی این جاده از حدود ۵۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح در افغانستان محل تبادل سنگ نمک و سنگ های نیمه قیمتی بوده است.

با وجود تصورات خیالی و رمانتیک ما از جاده ی ابریشم، هدف اصلی و بنیادین تشکیل این مسیر پیدایش تبادلات بازرگانی میان کشور های دور و نزدیک بوده که در نتیجه ی حجم زیادی از حمل و نقل و بازرگانی توسعه یافته است. هر جنسی که قابل خرید و فروش و یا جا به جایی میبود در سر تا سر این جاده ها هدایت می شده است: ادویه، چای، ابریشم، گیاهان دارویی، ظروف چینی و سنگ های قیمتی با پشم، اسب، مهره های شیشه ای و شراب مبادله میشدند.

کاروان اجناس و کالاها، توسط شتر، اسب، خر و دیگر حیواناتی با قدرت کشندگی بالا جا به جا میشدند. این کاروان ها لزوما تمام مسیر را طی نمیکردند بلکه از مناطق مشخص و مخصوصی حرکت میکردند. در منطقه های بازرگانی، بازرگانان به خرید و فروش و مبادله ی کالا میپرداختند و سپس به منطقه ی بعدی میرفتند یا به مبدا خود بازمیگشتند.

از این گذشته بسیاری کالاهای غیر مادی بشکل یادگیری عقاید و ایده ها ، رسوم معنوی، شیوه های کشور داری و یا زندگی نیز مبادله میشدند. جاده ی ابریشم نه تنها توسط کاروان های تجاری بلکه توسط سربازان، مقامات کشوری، مبلغین، دانشمندان، فیزیکدانان، هنرمندان، کشاورزان و ساکنین شهر ها و روستاها و مردم عادی نیز مورد استفاده قرار میگرفت.